کد مطلب:30005 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

ابومسعود بَدری












ابو مسعود، عُقبَة بن عمرو بن ثَعْلَبه بَدْری، به كُنیه شهرت داشت. وی از یاران پیامبر خداست[1] كه در تمام نبردهای ایشان، بجز بدر، شركت داشت.[2].

او پس از آن كه امیر مؤمنان علی علیه السلام زمام امور را به دست گرفت، بر پا ایستاد و امام علیه السلام را ستود و بیعت با او را چونان بیعت «عقبه» و «رضوان» دانست و مردم را به بیعت با امام علیه السلام تشویق كرد.[3].

علی علیه السلام چون آهنگ صِفّین كرد، او را بر جای خویش در كوفه گمارد.[4] ابو مسعود در مسیر حق، استوار نمانْد و گاه از سرِ تردید، سخن گفت[5] و در جنگ های علی علیه السلام، به سوی «قاعدان (كناره گیران از طرفین جنگ)» كشیده شد. شاید جوسازی های معاویه و عوامفریبی های او، در این سُست گرایی تأثیر داشته است.

ابو مسعود در سال 40 هجری درگذشت.[6].









    1. المعجم الكبیر:519/194/17، الطبقات الكبری:16/6، تاریخ دمشق:507/40 و در منبع اخیر، آمده است:«او از عالمان صحابیان، برشمرده شده است».
    2. الاستیعاب:1846/184/3، اُسد الغابة:3717/55/4، الطبقات الكبری:16/6. شركت او در جنگ بدر، اختلافی است (ر. ك:تهذیب التهذیب:4806/209/7).
    3. تاریخ الیعقوبی:179/2.
    4. المستدرك علی الصحیحین:4602/127/3، المعجم الكبیر:521/195/17.
    5. المعجم الكبیر:521/195/17، تاریخ دمشق:522/40، سیر أعلام النبلاء:103/496/2.
    6. الطبقات خلیفة بن خیّاط:933/229، سیر أعلام النبلاء:103/496/2. درباره سال مرگ او گفته های دیگری نیز هست، مانند:«در روزگار امام علی علیه السلام درگذشت» یا «در آخر خلافت معاویه درگذشت» (ر. ك:تاریخ دمشق:516/40، الطبقات الكبری:16/6).